Woorden
26 mei 2015
Overgave
Ik voel de tijd als jij je ogen sluit Jouw gezicht verdwijnt. En daarmee ook een deel van mij In de stilte ervaar ik de eeuwigheid.
ans
Surrender
Time can be felt When I see you close your eyes Your face disappears and takes a part of me In the silence I feel eternity
Sporen uit het verleden (Traces from the past)
Een omhulsel ligt hier een fossiel spoor van een geleefd leven.
Aan de oppervlakte gebracht, deze resten van het verleden.
Stilte die dieper gaat door het besef van wat voorbij is.
Brokstukken, door weer en wind aangetast. Verwondering over wie of wat het ooit was.
Onomkeerbaar is de tijd.
De resten vertellen het verhaal.
Naakt ligt het hier, opgegraven.
Het heeft de tijd losgelaten.
Daar waar het stil in de aarde opgenomen werd en nu slechts de sporen nog te vinden zijn.
Ans Derks april 2014
2017, mixed media
Poppenmoeder
Moeder oogst de tuinbonen voor het gezin, een emmer vol vruchtbaarheid, gegroeid uit de aarde wordt op de keukentafel geleegd. De bonen worden gepeld in een gevoel van saamhorigheid rondom de tafel. Zij strijkt de was, de geur en de warmte in zwijgen gehuld. Er is een wereld van gedachten. Het kind speelt met haar pop, fantaseert en zorgt, een eigen beleving in het veilige nest.
Herinnering aan 'Poppenmoeder', 2-3-2017
3 Women
It begins, the fall of life
I see the mother As she sees her daughter And the child.
Repeating time, Being connected And passing along.
Visible in the fall is The meeting of 3 women.
Ans
Nov. 2017.
Angelus Aan de tafel zaten zij. Het warme eten was gedaan. Toen de 'engel des Heren' zijn boodschap Had gebracht, Werd de bijbel voorgelezen. Het broertje met het grote boek. De handjes op de boekenlegger. De vader die zo groot dreigend lijkt. 'Geen fout te maken....' Hoe serieus was dit. Spannend die verhalen, ook onbegrijpelijk. Met gravures van Gustave Doré en een rode kaft. Stil zijn en stil zitten, luisterend. Ieder in een eigen wereld.
Kindertijd herinnering
Ans, 28-7-2016
Het wonderbos, De moederboom staat in het wonderbos. Daar waar de herinneringen zijn.
De seizoenen gaan hier altijd door. Tijd is een oneindige dimensie.
Je volgt het pad van het licht Langs oude bomen die in stille wijsheid staan.
Een beek stroomt vanuit de bron altijd door. Het water weerspiegelt in de diepte.
Licht en duister zijn hier bij elkaar. De kleuren vermengen zich tot een levendig palet.
Ans Derks 8-10-2014
Bewaar de aarde
Met het licht van de zon
in de ene hand
en het licht van de maan
in de andere.
Het gewicht is voelbaar.
De drager van kracht
die ons vasthoudt.
In een voortdurende beweging
wordt de cirkel getrokken
van ons leven.
Ans 15-1-2014
Schuilplaats
Er is een veilige plek om te zijn.
Daar kun je zitten, in gedachten verzonken.
Het leven is nog onbekend.
Niets staat nog vast.
Er is nog geen plan getrokken:
open, vol verwachting.
Je bent met elkaar verbonden
in een eigen ruimte.
Samen ademen.
Onwerkelijk is het.
Toch is het zo.
Om je heen staan de bomen als wachters.
Ze laten je met rust, daar op die plek.
De reflecties in het water tonen een wereld
gespiegeld aan de werkelijkheid.
Terwijl het water doorstroomt
wordt nieuw leven voelbaar.
Ans 22-4-2015
Aardvel
Er groeit zomaar mos
op een plek.
Barsten en groeven
maken een spontane tekening
van lijnen.
Omgeploegd
laag over laag
ontstaat een reliëf.
Stil overtuigd
laat de aarde zich zien.
Ze gaat mee
in de beweging van de seizoenen.
Ans, maart 2014
Wat blijft
Verbonden
Door een onzichtbare band
en een herinnering in de tijd
blijven wij in het nu.
Samen dragen we
het omhulsel
van het stoffelijke
dat blijft.
Ans 12-2-2008
Het patroon
Van de tijd
In de schors van de boom
Is als
Het patroon van de tijd
In het omgeploegde veld
Is als
het patroon van de tijd
In de rimpels van je huid
Ans